Mijn leven als hond

‘Om kwart voor zeven ging de wekker en tien minuten later stond ik met de hond op straat. Dat is nou een van de voordelen van een hond: hij moet de deur uit.
Het regende.’

‘Hond en ik maakten ons vaste rondje – alweer een voordeel van een hond: je wordt er lekker regelmatig van – en kwamen langs het huis van de oude dokter die op dit vroege tijdstip altijd wakker is en in zijn keuken rondscharrelt. Ook vanochtend was hij alweer bezig: kopje thee zetten, boterhammetje smeren, krantje klaarleggen.

Soms blijft de hond staan om te kijken hoe de dokter het ochtendblad aanpakt: begint hij met CaMu, Blokker, met sport of de Voorkant, met Dag in Dag uit, de overlijdensadvertenties of gewoon linksboven met het wereldleed?
Vanochtend begon de dokter met het economiekatern, waarop een dromerige foto van Madonna stond. Kennelijk had hij daar behoefte aan.’

In Mijn leven al hond heeft Martin Bril zijn mooiste verhalen bijeengebracht over de omgang tussen dier en mens. Poezen in de achtertuin. Kinderen met hun konijn. Een vrouw met tijgerlegging in een dierenwinkel. De poes die al twee dagen weg is. Maar vooral over honden: de buurman met het hondje, twee honden die meer dan veertig schapen hebben gedood, het dagelijkse ommetje in de vroege ochtend.

Bron: Prometheus